စတုတၳေျမာက္ A(H1N1) တုပ္ေကြးကူးစက္ခံရသူျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေတြ႔ရွိ NEJ / ၁၇ ဇူလိုင္ ၂၀၀၉
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ စတုတၳေျမာက္ A(H1N1) တုပ္ေကြး ကူးစက္ခံရသူ (၁) ဦး ထပ္မံေတြ႔ရွိရေၾကာင္း ယေန႔ထုတ္ စစ္အစုိးရ သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပသည္။အဆုိပါလူနာမွာ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ေန အသက္ (၂၂) ႏွစ္အရြယ္ အမ်ဳိးသမီးတဦးျဖစ္ၿပီး ဇူလုိင္ (၁၂) ရက္တြင္ TG 305 ျဖင့္ ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ျပန္လာသူတဦးျဖစ္သည္။ထုိခရီးစဥ္ျဖင့္ လုိက္ပါလာခဲ့ေသာ ခရီးသည္မ်ားအား ၎တုိ႔ေနထုိင္ရာေနရာမ်ားသုိ႔ လုိက္လံစစ္ေဆးစဥ္ ယင္းလူနာမွာ အဖ်ားတက္၍ တုပ္ေကြးေရာဂါလကၡဏာ ေတြ႔ရသျဖင့္ ေ၀ဘာဂီေဆး႐ုံႀကီးတြင္ စမ္းသပ္စစ္ေဆးၿပီး ေရာဂါျဖစ္ပြားေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။အဆိုပါ A(H1N1) တုပ္ေကြးျဖစ္ပြားမႈ ေန႔စဥ္ဆက္တုိက္ သတင္းစာတြင္ ေဖာ္ျပလာသည့္အတြက္ လူမသိသူမသိ ေရာဂါျဖစ္ပြား သူမ်ားလည္း ရိွႏိုင္ေၾကာင္း ေျမာက္ဒဂုံတြင္ ေဆးခန္းဖြင့္ထားသည့္ အေထြေထြေရာဂါကု ဆရာ၀န္တဦးက ေျပာသည္။၎က “ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီရာသီက တုပ္ေကြးရာသီျဖစ္တဲ့အတြက္ တခ်ိဳ႕ေတြက မခြဲျခားတတ္ၾကဘူး။ က်ေနာ္က ေျမာက္ဒဂုံ (၄၇) ရပ္ကြက္မွာ ေဆးခန္းဖြင့္ထားေတာ့ လူစံုေတြ႔ရပါတယ္။ ေနမေကာင္းတဲ့သူေတြ မ်ားတယ္။ အမ်ားဆံုးက ေခ်ာင္းဆိုးတာပဲ။ ခက္တာက သူတို႔က ေနမေကာင္းလို ့အိမ္မွာ နားမေနႏိုင္ဘူး အလုပ္သြားၾကရတယ္။ မသြားရင္ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ အခက္ေတြ႔ႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ခုျဖစ္ေနတဲ့ တုပ္ေကြးအတြက္လည္း သူတို႔ ဘာမွ ျပင္ဆင္ဖို႔မရတာ အေသအခ်ာပဲ။ က်ေနာ္ထင္တယ္၊ ကမာၻ႔လူတုပ္ေကြးေရာဂါျဖစ္ပြးမႈက ျမန္မာမွာ လက္ရွိထက္ ပိုနိုင္ပါတယ္” ဟု ေျပာသည္။စစ္အစုိးရ၏ ထုတ္ျပန္ခ်က္မ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ၌ A(H1N1) တုပ္ေကြးကူးစက္ခံရသူ (၄) ဦးရွိၿပီျဖစ္သည္။ပထမဆုံးေရာဂါပုိးေတြ႔ရွိသူမွာ ဇြန္ (၂၆) ရက္ေန႔တြင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံမွ ပ်ံသန္းလာေသာ စင္ကာပူေလေၾကာင္းလိုင္း 3K (585) ျဖင့္ လိုက္ပါလာေသာ ခရီးသည္မ်ားထဲမွ အသက္ (၁၃) ႏွစ္သာရွိေသးေသာ အမ်ိဳးသမီးငယ္တဦးျဖစ္သည္။ဒုတိယႏွင့္တတိယမွာ အမ်ဳိးသားမ်ားျဖစ္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံမွ ျပန္လာခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ျမန္မာက်န္းမာေရး၀န္ႀကီးဌာနက A(H1N1) တုပ္ေကြးကူးစက္ခံရသူမ်ားမွာ ျပည္ပမွကူးစက္လာျခင္းျဖစ္ကာ ယေန႔အထိ ျပည္တြင္း၌ ကူးစက္ျပန္႔ပြားမႈ မရွိသးဟု ေၾကညာထားသည္။
Read More...
Collapse...
နအဖႏွင့္နီးစပ္သည့္ကုမၸဏီတခုကုိ ကားေလလံတင္ ေရာင္းခ်ခြင့္ျပဳလုိက္ေသာေၾကာင့္ မဲေဆာက္-ျမ၀တီမွတဆင့္ ရန္ကုန္သို႔ ဂ်ပန္ကားေဟာင္းမ်ား တရားမ၀င္တင္ပုိ႔ေနမႈ ပိုမိုျမင့္တက္လာေနေၾကာင္း ကားကုန္သည္မ်ားက ေျပာသည္။“အရင္ကဆုိရင္ တရက္ျခား ကားတန္းအဆင္းမွာ ျမ၀တီကေန ရန္ကုန္ကုိ သယ္တဲ့ကားေတြဟာ အမ်ားဆုံး (၁၀) စီး၊ (၁၅) စီးပဲ။ အခုဆုိရင္ တရက္ျခား အစီး (၃၀) ေလာက္ရိွတယ္” ဟု ကားသယ္ပုိ႔ေပးသူ ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔တခုမွ ယဥ္ေမာင္းတဦးက ေျပာသည္။ယခုတင္သြင္းသည့္ကားမ်ားမွာ ဂ်ပန္မွတဆင့္ ဘန္ေကာက္ဆိပ္ကမ္းသုိ႔ ေရာက္ရိွလာသည့္ကားမ်ားျဖစ္ၿပီး ဘန္ေကာက္မွ တဆင့္ နယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကမ္းနားရိွ အမွတ္ (၁၇) ဂိတ္၊ (၁၀) ဂိတ္၊ (၁၃) ဂိတ္ႏွင့္ ထာ့အာဂိတ္မ်ားမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ျမ၀တီသုိ႔ တင္သြင္းၾကျခင္းျဖစ္သည္။ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ကားကုန္သည္တဦးက “ဒီႏွစ္လ၊ သုံးလအတြင္းမွာ ကားေတြ ထက္၀က္နီးပါး ပုိသြင္းၾကတာက အစုိးရက သူနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ကုမၸဏီတခုကုိ ကားေရာင္းခ်ခြင့္ေပးတာနဲ႔ တုိက္႐ုိက္ဆက္စပ္တယ္လုိ႔ သိရတယ္။ ေနာက္ထပ္ ကုမၸဏီေတြကုိလည္း ဒီလုပ္ငန္းေတြ ခ်ေပးဖုိ႔ ရိွတယ္လုိ႔ သိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကားသြင္းတဲ့လူေတြ အလုပ္ျဖစ္ေနၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။ထုိင္းဘက္ကမ္းမွ ျမ၀တီသုိ႔ ကားတစီးတင္သြင္းရာတြင္ မဲေဆာက္ ထုိင္းအေကာက္ခြန္ဌာနအား ဘတ္ (၆) ေထာင္၊ ေမာ္ေတာ္ကား ျမန္မာဘက္ကူးခ ဘတ္ (၃) ေထာင္၊ ျမ၀တီဘက္ျခမ္းရိွ ျမန္မာအာဏာပုိင္မ်ားအတြက္ ဘတ္ (၃) ေထာင္ ေပးရသည္ဟု ကုန္သည္မ်ားက ေျပာသည္။အဆိုပါကားမ်ားကုိ ဒီေကဘီေအအဖြဲ႔၊ ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေကာင္စီအဖြဲ႔၊ စစ္တပ္ႏွင့္ရဲတုိ႔က ျမ၀တီမွ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သုိ႔ သယ္ေဆာင္ေပးၾကၿပီး ကားအမ်ိဳးအစားေပၚမူတည္၍ ၎တုိ႔အား က်ပ္သိန္း (၂၀) မွ (၂၅) အထိ ယာဥ္ပုိင္ရွင္မ်ားက ေပးရသည္။လတ္တေလာတင္သြင္းေနသည့္ကားမ်ားမွာ တုိ႐ုိတာ (TOYOTA) အမ်ိဳးအစားႏွင့္ အျခားအမ်ိဳးအစားမ်ားျဖစ္ၿပီး ထိုကားမ်ားကုိ ဆယ္ဘီးတပ္ ကားသယ္ယာဥ္မ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဆယ္ဘီးတပ္ကားႀကီး တစီးလွ်င္ အနည္းဆုံး ကား (၆) စီးခန္႔ တင္ကာ ဘန္ေကာက္မွ မဲေဆာက္ကမ္းနားအထိ လာေရာက္ပုိ႔ေဆာင္ေပးသည္။အဆုိပါလမ္းေၾကာအတုိင္း ေမာ္ေတာ္ကားမ်ားအျပင္ ေျမတူးစက္မ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေရးသုံးယာဥ္မ်ား၊ ဂ်ပန္ႏွင့္ ကုိရီယား ႏုိင္ငံတုိ႔မွ ကုန္ေသတၱာမ်ားျဖင့္ တင္သြင္းသည့္ စက္ဘီးအေဟာင္းမ်ားကုိလည္း ျမန္မာႏုိင္ငံအရပ္ရပ္သုိ႔ သယ္ယူၾကသည္။
Read More...
Collapse...
Your Text here here!
ရန္ကုန္ (မဇၥ်ိမ) ။ ။ "တရက္မွာ ရြာလယ္မွာ ေငြခ်မ္းသာတဲ့ အိမ္ကို ေတာေစာင့္သရဲက မေက်နပ္ဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ ဖြတ္မဲၾကီးကို လႊတ္လိုက္တယ္။ ''မင္း အဲဒီကို သြားတက္'' လို႔ ခိုင္းတယ္။ ခ်မ္းသာတဲ့အိမ္ဆိုေတာ့ မသြားခ်င္သြားခ်င္နဲ႔ သြားရတာေပါ့။ ဖြတ္ၾကီးက အိမ္ထဲကို ၀င္မလို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အိမ္ေပၚမွာ ျပဳန္းစုပ္တဲ့စက္ၾကီး ေရာက္ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္တဲ့။ အဲဒီေတာ့ ဖြတ္ၾကီးက အိမ္ေပၚကို မတက္ေတာ့ဘူး။ 'အိမ္ေပၚမွာ ေရႊတူးဖို႔ ျပဳန္းစုပ္တဲ့စက္ ေရာက္ေနၿပီဆိုမွေတာ့ ဒီအိမ္ ေသခ်ာေပါက္ မြဲၿပီ၊ ငါတက္ဖို႔ မလိုေတာ့ဘူး' ဆိုၿပီး လွည့္ျပန္သြားတယ္တဲ့"
ဖြတ္ အိမ္ေပၚတက္ရင္ မြဲတတ္သည္ဟု လူေျပာ သူေျပာ ယံုၾကည္တတ္သည့္ ေဒသ၊ သရက္ကုိင္း ေရႊေမွာ္မွာ လူသစ္ ေရာက္လာတုိင္းလိုလို လက္ဆင့္ကမ္း ေျပာတတ္ၾကတဲ့ စကားေလးပါ။ ျပဳန္းစုပ္ေသာ စက္ဆိုသည္မွာ ေရႊက်င္ရာတြင္ အသံုးျပဳေသာ ေရႊပါသည့္ ေျမႏွင့္ သဲကို ေရႏွင့္ ေဖ်ာ္ျပီး စုပ္ယူေသာ အင္ဂ်င္တပ္ စက္ျဖစ္သည္။ ေရစုပ္စက္ ကဲ့သို႔ပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေျမႏွင့္သဲကိုပါ ပါေအာင္ စုပ္ယူႏိုင္အား ရွိသည္။
စစ္ကိုင္းတုိင္း ဗန္းေမာက္ၿမိဳ႕ကေန မိုင္ ၄၀ ေလာက္ေ၀းတဲ့ ေနရာမွာရွိေနတဲ့ ဒီ ေရႊေမွာ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ ေရာက္လာသူေတြ မနည္းလွပါ။
လုပ္ကြက္တကြက္ကို ေလးေတာင္ပတ္လည္ရွိတဲ့ လုပ္ကြက္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္မွာ လက္ရွိ ေရႊမုဆိုးေပါင္း တေထာင္ ေလာက္ရွိေနသည္။
ေရႊေၾကာ ေကာင္းေကာင္းေတြ႔လို႔ (ဆန္တတင္းခြဲ၀င္) ပီနန္အိတ္အလုံး ၂၀ ကို ေရႊတက်ပ္သားရတယ္ဆုိတဲ့ တြင္းေတြရဲ႕ သတင္း လူေျပာသူေျပာမ်ားလွသလို ပါလာသမွ်ကုန္၊ မြဲေျပာင္ၿပီး ျပန္သြားသူေတြလည္း မနည္းလွပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၾကိမ္းေသေပါက္ အျမတ္အစြန္း ရေနသူေတြေတာ့ ရွိေနပါသည္။
"အရင္က ေရႊထြက္တယ္ဆိုေတာ့ လုပ္ကြက္တကြက္ကို ငါးေထာင္တေသာင္းေလာက္ နယ္ေျမခံရဲကို ေပးၿပီး တူးၾကတာ။ ေရႊထြက္ႏႈန္းက ေကာင္းလာေတာ့ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းတခ်ဳိ႕က အပိုင္သိမ္းၿပီး လုပ္ကြက္တကြက္ကို ၆ သိန္း ေတာင္းတယ္။ ေရႊေၾကာ ေတြ႔ၿပီဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ပိုက္ဆံ သပ္သပ္ေပးရေသးတယ္" ဟု ေရႊတူးေနသူ မိသားစု၀င္တဦးက ေျပာသည္။
သတၳဳတြင္း ၀န္ၾကီးဌာနကေန ၈ ေတာင္ ပတ္လည္ေျမေနရာငွား၊ ၄ ေတာင္ ပတ္လည္ကို တူးလုပ္ၾကရသည္။ သို႔ေပမယ့္ လံုျခံဳေရးအတြက္ ေရာက္လာေသာ ရဲကင္း၏ ေထာက္ခံခ်က္ကလည္း ရမွသာလ်ွင္ ေနထိုင္တူးခြင့္ ရွိသည့္အတြက္ ရဲကင္းကို လာဘ္ေပးရမႈလည္း တြဲပါလာခဲ့သည္။ တြက္ေျခကိုက္ေအာင္ ေရႊထြက္သည္ဟု သတင္းၾကီးလာရာမွ ရဲအစား တိုင္းက တိုက္႐ိုက္ကိုင္ေတာ့မည္ဆိုကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္လယ္ေလာက္ကစ၍ စစ္မႈထမ္းေဟာင္းအဖြဲ႔တဖြဲ႔ ေမွာ္ထဲတြင္ ႐ံုးလာဖြင့္ေတာ့သည္။
႐ံုးဆိုေပမယ့္ တဲအိမ္ေလးသာျဖစ္ၿပီး စစ္မႈထမ္းေဟာင္း ၃ ဦးေလာက္ ႐ံုးထိုင္တတ္သည္။ မည္သူကမွ် ေသေသခ်ာခ်ာ မေျပာႏိုင္ေပမယ့္ ဗိုလ္မႉးဟုေခၚကာ စစ္ကိုင္းတုိင္း စစ္တိုင္းမႉးႏွင့္ နီးစပ္သူမ်ားဟုဆိုကာ လူအမ်ားစုက ေၾကာက္ၾကသည္။
"ဘာလက္နက္မွ မကိုင္လည္း စစ္မႈထမ္းေဟာင္းဆိုတာနဲ႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ အလုပ္ျပဳတ္လာတဲ့သူလည္း ေၾကာက္ေနရတာ" ဟု စစ္ကိုင္းေဒသခံတဦးက ေျပာသည္။
ေရႊတူးလုပ္ကြက္တခုလွ်င္ လုပ္သား အနည္းဆံုး ၆ ဦးမွ ၁၂ ဦးအထိရွိကာ အေတာင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္အထိ နက္ေအာင္ တူးတတ္ၾကသည္။ ကန္ထ႐ိုက္ဆြဲထားေသာ ပိုင္ရွင္က လုပ္သားမ်ား စားေရး၊ ေနေရး တာ၀န္ယူေပးရၿပီး ေရြႊထြက္လာလွ်င္ ပိုင္ရွင္တ၀က္၊ အလုပ္သမားတ၀က္ ခဲြေ၀ယူၾကတတ္သလို တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ပိုင္ရွင္ ႏွစ္ပံု၊ အလုပ္သမား တပံုယူ သေဘာတူညီတတ္ၾကသည္။
ေရႊလုသည့္ အခင္းျဖစ္ပြားရျခင္း၊ ေသဆံုးျခင္းမ်ားကလည္း မၾကာခဏ ၾကားတတ္ရသည္။ လုပ္ကြက္ခ်င္း ကပ္ေနေသာ္လည္း တခုက ေရႊရၿပီး၊ တခုက ေရႊမရတာမ်ဳိး ရွိသည္။ ေရႊမရေသာ လုပ္ကြက္မွ လူေတြက ေရႊထြက္ေသာ လုပ္ကြက္ကို လိႈင္ေခါင္းေဖာက္ၿပီး ခုိးတူး၍ အခ်င္းမ်ားတာမ်ဳိးျဖစ္သလို တြင္းၿပိဳ၍ အေသအေပ်ာက္ ျဖစ္သည္ကလည္း ရွိသည္။
လုပ္သားႏွင့္ ပိုင္ရွင္အၾကား ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရမႈရွိရန္ နီးစပ္ရာ အမ်ဳိးအေဆြမ်ား ေပါင္းလုပ္ၾကသည္က မ်ားသည္။
သို႔ေသာ္ တြင္းသားမ်ားက ဆံပင္အရွည္ထား၊ အက်ႌထူထူ ၀တ္တတ္ၾကသည္။ ေရႊပါတဲ့ ေျမကို အက်ႌထဲထဲ့၊ ဆံပင္သုတ္၊ အိမ္ေရာက္မွ ေခါင္းေလွ်ာ္ေရခ်ဳိးၿပီး ျပန္က်င္တတ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဒီလိုလုပ္ခ်က္ကို ေဗြသိပ္မယူေတာ့။ ေျမၾကီးတအိတ္က်င္မွ ေရႊက တေရြး၊ ႏွစ္ေရြးရ၍ ျဖစ္သည္။
"ဒီေမွာ္မွာေတာ့ ေရႊရလို႔ က်ိက်ိတက္ ၾကီးပြားခ်မ္းသာသြားတယ္ဆုိတဲ့ လူေတာ့ မၾကားဖူးေသးဘူး။ ခက္တာက ဘယ္သူကမွလည္း ဘယ္ေလာက္ရတယ္ဆိုၿပီး ထုတ္မေျပာတတ္တဲ့ အမ်ဳိးမဟုတ္လား။ ခန္႔မွန္းေျခ ႏွစ္ဆယ္သား၊ သံုးဆယ္သားေပါ့"
"ေရႊရွာတာ ေလာင္းကစားလိုပဲ၊ ႏိုင္တံုး ေတာ္လိုက္မွပါ" ေရႊမုဆိုးက ယခုသတင္းေထာက္ကို ေျပာသည္။
Read More...
Collapse...
မဇၩိမသတင္းဌာန
အဂၤါေန႔၊ ဧၿပီလ 28 ရက္ 2009 ခုႏွစ္ 11 နာရီ 24 မိနစ္
- ဝက္တုပ္ေကြး ေရာဂါသည္ မ်ဳိး႐ိုးဗီဇ ၄ မ်ဳိး ေပါင္းစပ္၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးသစ္ ျဖစ္သည္။ ပထမအသုတ္ ေဆးထုတ္လုပ္ရန္အတြက္ ၆ လခန္႔ အခ်ိန္ယူရမည္ျဖစ္ၿပီး၊ ပမာဏမ်ားမ်ားအတြက္ ယခုထက္ အခ်ိန္ ပိုယူရမည္ ျဖစ္သည္။ ဤေရာဂါသည္ ေရာဂါျဖစ္ပြားေသာ ဝက္ကို ထိေတြ႔ကိုင္တြယ္မိရာက ကူးစက္ျခင္းျဖစ္ကာ လူမွ လူသို႔ ကူးစက္ႏိုင္ေသာ ေရာဂါျဖစ္သျဖင့္ ဆားစ္အဆုတ္ေရာဂါကဲ့သို႔ပင္ လ်င္ျမန္စြာ ကူးစက္ပြားမႈ ျဖစ္ေနသည္။ ဧၿပီလ ၁၃ ရက္ေန႔က စတင္ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ မကၠဆီကို ႏိုင္ငံတြင္ ဤတုပ္ေကြးေၾကာင့္ လူ ၂ဝ အသက္ ဆံုး႐ံႈးရသည္ကိုသာ အတည္ျပဳႏိုင္ေသာ္လည္း စုစုေပါင္း ၁၄၉ ဦး အသက္ဆံုးရႈံးခဲ့ရၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း အေစာပိုင္းက ေၾကညာခဲ့သည္။ ေသဆံုးသူမ်ားမွာ အသက္ ၂ဝ ႏွစ္မွ ၅ဝ ႏွစ္ၾကား ျဖစ္ၾကသည္။ - အျခား ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕တြင္လည္း ေရာဂါျဖစ္ပြားသူမ်ား ေတြ႔လာေနရသည္။ ကမၻာ့က်န္းမာေရး အဖြဲ႔ၾကီးက ဤေရာဂါႏွင့္ ပတ္သက္၍ အဆင့္ ၄ အဆင့္ဟု ေၾကညာထားရာ လူမွ လူသို႔ ကူးစက္မႈ ျဖစ္ပြားႏိုင္ၿပီး လူမႈ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ကပ္ေဘးအႏၲရာယ္ ျဖစ္လာႏိုင္သည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ဝက္တုပ္ေကြး၏ လကၡဏာမ်ား - ကိုယ္ပူျခင္း၊ ႏွာရည္ယိုျခင္း၊ ႏွာေစးေခ်ာင္းဆိုးျခင္း၊ ကိုယ္လက္ မအီမသာျဖစ္၍ ကိုက္ခဲျခင္း၊ ေခါင္းကိုက္ျခင္း၊ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ျခင္း၊ အသက္ရႉၾကပ္ျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။ ေရွာင္ရန္ အထက္ပါ ေရာဂါလကၡဏာျဖစ္လွ်င္ မိမိေနအိမ္တြင္သာ အနားယူရန္၊ လိုအပ္လွ်င္ ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္းသို႔ ျပသ၍ ကုသမႈခံယူရန္၊ အဖ်ားၾကီးျခင္း၊ ေခ်ာင္းဆိုးၾကာရွည္ျခင္း၊ အသက္ရႉ ခက္ခဲ၍ ေမာပန္းျခင္း စသည့္ ျပင္းထန္ေသာ ေရာဂါလကၡဏာမ်ား ခံစားရလွ်င္ ေဆး႐ံု၊ ေဆးခန္းသို႔ ျပသရန္ လိုအပ္သည္။ လူတိုင္းလုိက္နာ ေဆာင္ရြက္သင့္သည္မွာ - (၁) ႏွာေခ် ေခ်ာင္းဆိုးလွ်င္ လက္ကိုင္ပုဝါျဖင့္ ဖံုးအုပ္ျခင္း(၂) လက္ကို ဆပ္ျပာျဖင့္ စင္ၾကယ္စြာ ေဆးေၾကာျခင္း(၃) တကိုယ္ေရသန္႔ရွင္းမႈ ဂ႐ုျပဳ ေဆာင္ရြက္ျခင္း(၄) ေကာင္းစြာ အိပ္စက္အနားယူျခင္း(၅) အာဟာရ ျပည့္ဝသည့္ အစားအစာမ်ား စားသံုးျခင္း(၆) ကိုယ္လက္လႈပ္ရွားမႈ မွန္မွန္ ျပဳလုပ္ျခင္း(၇) ေလေကာင္းေလသန္႔ ရရွိေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေနထိုင္ျခင္းတုပ္ေကြးေရာဂါ ျဖစ္ပြားသည္ဟု သံသယရွိသူမ်ားႏွင့္ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားသည္ ႏွာေခါင္းစည္းမ်ား တပ္ဆင္ရန္ လိုအပ္သည္။ ဝက္ေမြးျမဴသူမ်ား၊ ေရာင္းဝယ္သူမ်ားႏွင့္ စားသံုးသူမ်ား လိုက္နာရန္(၁) ဝက္မ်ား၌ ဖ်ားနာသည့္ လကၡဏာမ်ား ေတြ႔ရွိပါက လူႏွင့္ တိုက္႐ိုက္ မထိေစဘဲ လူႏွင့္ အနီးနား၌ မထားဘဲ သီးျခားထားရွိရန္(၂) ဝက္ၿခံလုပ္ငန္း ေဆာင္ရြက္ၿပီးတိုင္း ေျခ၊ လက္မ်ား စနစ္တက် စင္ၾကယ္စြာ ေဆးေၾကာရန္(၃) ႏွာေခါင္း၊ ပါးစပ္အကာ လက္အိတ္မ်ား အသံုးျပဳကိုင္တြယ္သြားရန္(၄) မက်န္းမာေသာ ဝက္မ်ားအား ေစ်းကြက္သို႔ ေရာင္းခ်ျခင္း မျပဳရန္(၅) မူရင္းဇစ္ျမစ္မသိေသာ ဝက္မ်ားကို ေရာင္းခ်ျခင္း မျပဳရန္၊ အထူးသျဖင့္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္၍ ဝင္ေရာက္လာေသာ ဝက္မ်ားကို ဝယ္ယူေရာင္းခ်ျခင္း မျပဳရန္(၆) ဝက္သားႏွင့္ ဝက္သားထြက္ ပစၥည္းမ်ားကို ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္လိုလွ်င္ အပူခ်ိန္ ၇ဝံ င အထက္ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရန္
Read More...
Collapse...
